зеҳн

[ذهن]

а

1. фаҳм, ҳуш, идрок; зиракӣ

2. ҳофиза, ёд; зеҳни касе кунд будан кундфаҳм будан, дар омӯхтани илму ҳунар камқобилият будан; зеҳни касе тез будан хушзеҳну зирак будан; зеҳн мондан диққат кардан, аҳамият додан; зеҳн монда дидан (нигоҳ кардан) гуфт. бодиққат дидан, бо таваҷҷӯҳи махсус нигоҳ кардан ба чизе ё касе